Vrijheid

7 mei 2018
Het was ergens in februari toen ik een mailtje kreeg van Chantal. Of Hanny en ik mee willen doen aan de bevrijdingsloop. Een loop die elk jaar wordt georganiseerd en start in Wageningen. Zij en haar partner moeten verstek laten gaan en wij vinden het vast leuk om mee te doen.
Zonder de bijlage te lezen antwoordde ik met een ‘ja, lijkt me leuk’. Ook Hanny is enthousiast. Pas een aantal weken later lees ik wat precies de bedoeling is en vraag ik Chantal hoever we dan moeten rennen. Dat is niet te zeggen volgens haar, maar als zij het kan kunnen wij het ook.OOVG8211[1]
De infoavond die vorige week was nam de laatste onduidelijkheden weg en lijkt de te lopen afstand heel erg mee te vallen, maar waarschuwen de mensen die het kunnen weten, je gaat kapot omdat je de hele nacht in touw bent.
Vrijdagavond meld ik mij net voor zeven uur op de afgesproken plek, maak kennis met de overige lopers, krijg een T-shirt en drop mijn bagage in busje 2. Bus 1 en 2 gaan naar Wageningen, bus 3 en 4 gaan vanuit Leeuwarden en doen onderweg een aantal monumenten aan om aldaar een witte roos te leggen als eerbetoon aan de gevallenen. Het plan is om elkaar in Kampen te treffen om van daaruit weer terug te rijden.
Leeuwarden is dit jaar ‘startstad’ voor de 14 bevrijdingsfestivals, we moeten dus op tijd terug zijn.IMG_6745[1]
Het bijwonen van de herdenkingsbijeenkomst in de Prinsentuin, waarbij 5 Canadezen aanwezig zijn die Leeuwarden destijds mee hebben bevrijd, is pakkend, een kippevelmoment. Na de kranslegging door de commissaris van de Koning spoeden wij ons naar de bus en vertrekken.
In Wageningen aangekomen is het een drukte van jewelste. Enorm veel lopers die het vuur naar hun woonplaats gaan brengen en veel toeschouwers. Er heerst een feestelijke sfeer. We spotten verslaggeefster Simone Weimans, die voor de NOS aanwezig is, en verslag doet van de avond. Er wordt een soort van theatervoorstelling opgevoerd over hoe destijds de onderhandelingen tussen de Canadezen en Duitsers in hotel De Wereld zijn gegaan. Ik kom ogen te kort en het is zoals Hanny het verwoordt ‘je weet niet welke kant je uit moet kijken, er gebeurt zoveel’.groepbvr
Om twaalf uur ontvangen we als eersten het vuur en gaan op weg voor de circa 100 kilometer. In Wageningen is het even zoeken hoe we de stad uit moeten komen en verliezen we onze lopers een moment uit het oog, maar een kwartier later loopt het als een geoliede machine (anderhalve km in-fietsen, drie km rennen en anderhalve km uit-fietsen, dit steeds in tweetallen).
Bijzonder om in het holst van de nacht over verlaten fietspaden te rennen onder een prachtige (haast volle) maan en in je hoofd de indrukken van de laatste uren proberen te verwerken. Wat zijn we toch bevoorrecht dat we in dit land in vrijheid kunnen leven.IMG_E6734[1]
De uren vliegen voorbij en veel sneller dan ik had gedacht wijkt de nacht voor de dag. De verlichte hesjes hoeven niet meer aan en vanaf nu wordt er een ander schema gehanteerd, want de wissels tussen fietsen en rennen duren te lang.
In de vroege ochtend is er contact met de andere groep . Zij zijn reeds bij de Mac Donalds in Kampen. Wij moeten dan nog iets van vier kilometer en gaan die gezamenlijk rennen. Als we aankomen is er koffie en kunnen we een half uur later op weg voor de laatste drie kilometer om de afstanden die beide groepen hebben gelopen sluitend te krijgen.
De terugweg in het busje gaat voorspoedig, maar dat komt vast ook omdat ik de ogen even dicht heb gehad:-).
Zodra we het bordje Leeuwarden zijn gepasseerd gaan we rennend richting het clubhuis van Lionitas waar we kunnen douchen en een heerlijk uitgebreid ontbijt op ons wacht. We kunnen nog even in het zonnetje zitten voordat het tijd is om met de brandende fakkels richting de Blokhuispoort te gaan waar de officiële start van de Nationale Viering van de Bevrijding is. Als de plechtigheid afgelopen is lopen we achter de oude jeeps en andere legervoertuigen naar het Oldehoofsterkerkhof waar de fakkel  overgedragen wordt aan minister president Mark Rutte die het vuur boven op ‘Obe’ aansteekt en de festivals in heel Nederland  daarmee als geopend verklaart.IMG_6739[1]
In het gemeentehuis wordt  de lopers door burgemeester Crone een drankje aan geboden, maar dat laten Hanny en ik schieten. Onze mannen hebben ons opgewacht en met zijn vieren drinken we nog een biertje op het plein. Dan is het hoog tijd om naar huis te gaan. Als Wiebren opmerkt dat hij wandelend is moet ik even slikken maar alla, die twee en halve kilometer kan er ook nog wel bij. Ik had me voorgenomen om direct het dag/nacht ritme van alledag op te pakken en niet bij thuiskomst te gaan slapen, maar eenmaal zittend op een tuinstoel in het zonnetje kan ik mijn ogen met geen mogelijkheid openhouden en ga ik voor heel even onder zeil.
Ik kan terugzien op een indrukwekkend, ontroerend, intens en heel erg geslaagd weekend.
Dank aan alle vrijwilligers en sponsors die dit mogelijk hebben gemaakt.