7 april 2021
Woensdag is mijn vrije dag van kantoor en mag ik leuke dingen doen. Vaak ben ik dan buiten om een stukje te rennen of fietsen. Vorige week was het zomers en kon ik aan het einde van de dag een kwart triatlon afvinken. Want, het zwembad in Stiens was als eerste open in Fryslân voor buitenzwemmers.
Vandaag is het ronduit slecht weer, dus een mooi moment voor nuttige zaken. Huishoudklusjes.
De katten vinden de stofzuiger niet leuk en daarom strijk ik met de hand over het hart en laat Doutzen naar boven gaan. Als ik daar zelf even later ook kom zie ik haar tussen hemel en aarde bungelen met de voorpoten om een gordijnrail. Ze is de ladder opgeklommen in een poging naar de zolder te gaan, maar dit kunstje is mislukt.
Ik pak haar en zet haar op de grond. De ladder besluit ik uit voorzorg in de badkamer te zetten.
Als ik beneden ben hoor ik een oorverdovend lawaai van boven komen. Ik sprint de trap op en kom Doutzen halverwege tegen die met een rotvaart de andere kant uit vliegt.
In de badkamer zie ik wat er gebeurd is. Ze is weer de ladder opgeklommen, die is naar achteren gevallen en op de wc terechtgekomen. De wc-bril is in ieder geval aan diggelen. Rotkat.
Terug in de woonkamer zie ik haar liggen. Denkend dat ik haar niet zie. Ik foeter en zeg met boze stem dat ze op moet hoepelen naar buiten.  Ze verdwijnt inderdaad door het kattenluikje. Ik ga die kat vanaf nu volkomen negeren. In ieder geval vandaag.
Tijdens de koffiepauze kijk ik door het raam of ik haar zie. Nee dus. Ze is vast in de garage want het is guur weer en het hagelt ook nog. Na vijf minuten komt ze binnen gewandeld en loopt door naar de andere kant van de kamer waar ze een plekje op de bank zoekt. Ze is het hele voorval waarschijnlijk al vergeten. Maar ik niet. 
Als ik een uurtje later mijn beker yogurt te voorschijn haal is mevrouw direct wakker en komt op de leuning van de stoel zitten.  Oké dan, zoals altijd mag ze het laatste hapje hebben.
Ook als het  etenstijd roep ik haar niet, maar voordat het bakje op de vloer staat is ze er al. Benieuwd hoe lang ik dit vol ga houden. Want de andere kat is door mijn gedrag ook een beetje van slag. Tijdens het journaal  ’s avonds komt Doutzen bij me op de bank liggen en is het zoals Wiebren zegt: ‘Daar kun je toch niet boos op blijven’.