31 juli 2018
Als ik terug fiets, kijk ik naar mijn elleboog. Die is haast volledig in verband verpakt. De associatie met de Tour de France is snel gelegd . Mijn gedachten gaan naar de renners die soms compleet ingewikkeld zijn na een val.
Al jaren ben ik bloedplasma donor.
De laatste keren was mijn bloeddruk wat aan de hoge kant en dat zit me niet lekker. Hoe kan dat? Geen overgewicht, geen stress (nou ja, een beetje, zo nu en dan) en ik beweeg genoeg.
Vanochtend om zes uur (het zal weer warm worden vandaag) ga ik voor 10 km hardlopen op pad. Mezelf onderweg afvragend of dat nu net op zo’n dag dat je plasma geeft, verstandig is. Als ik weer terug ben douche ik snel en fiets naar kantoor. Ondertussen bedenkend dat ik straks geen koffie ga drinken maar pas als de keuring is geweest.
Of het door het ontbreken van koffie komt, door de hitte of door te weinig te drinken, geen idee, maar ik voel me niet echt toppie als ik achter de computer zit.
Mettje2 vraagt zich af of ik het loodje zal leggen, ‘je hoort het vaker’ gaat ze voorzichtig verder. ‘Mensen van jouw leeftijd die zo ter plekke of even later neervallen’. Ik greep naar de telefoon om mijn afspraak af te zeggen maar twijfelde. Misschien zou ik er toch beter heen kunnen gaan. Wellicht zullen ze direct zien dat er iets niet klopt als ze gaan meten. En zal ik het zeggen. Dat ik wat duizelig ben.
Twee uur later hoor ik 129/89 als verlossend antwoord. De hartslag is normaal en ook mijn HB waarde is goed. Of ik verder klachten heb? Ik schud met mijn hoofd van nee en mag verder voor de donatie.
Een dik uur later fiets ik weer terug naar mijn werk met dus een fiks verband om de elleboog.
Als ik aan het eind van de dag thuiskom vraagt Wiebren of het dan wel verstandig is om vanavond naar Surhuisterveen te gaan. Daar rijden vandaag alle grote mannen die de Tour hebben gefietst een criterium en ik wil het graag een keer meemaken. Ik brom dat het een kwestie van te weinig vocht zal zijn en dat we gaan. Na de warme maaltijd voel ik me trouwens een stuk beter.
In het dorp is het gezellig druk en kan ik mooie plaatjes schieten. Mijn oog valt op de benen van Laurens ten Dam. Ze vertonen de nodige littekens van de vele valpartijen.
Om zeven uur vertrekken de renners voor 80 km fietsen.
De rondjes om de kerk zijn 3,2 km. Met een snelheid waar je bang van wordt schieten ze voorbij. En dan komt na iets van een half uur de mededeling dat de koers is stilgelegd vanwege een valpartij. Even later blijkt het om Ramon Sinkeldam en Laurens ten Dam te gaan. De laatste heeft zijn sleutelbeen gebroken en zijn fiets ligt in tweeën. Al weer gevallen, maar ook weer opgestaan.
Geraint Thomas in zijn gele trui, won de bloedstollende sprint voor Tom Dumoulin en Bouke Mollema.