De fietstocht 2 jaar geleden in Toscane is Klaas-Jan en mij zeer goed bevallen. Ondanks dat we het niet hebben getroffen met het weer. Het nieuwe plan is om van Augsburg (Zuid-Duitsland) naar Bolzano (Italië) te fietsen. Over de Alpen. Maar in ons achterhoofd speelt de gedachte dat het weer in de bergen zelfs in hartje zomer roet in het eten kan gooien.  We zijn de rit over de Col ‘d Isoard nog niet vergeten.
We besluiten om van Rome naar Napels te fietsen en als toetje nog even Pompeï aan te doen.
Als Wiebren dat hoort wil hij graag mee.  De opgegraven stad lijkt hem reuze interessant.
Als de reis is geboekt en de fietsen zijn gehuurd komen we erachter dat het gebied niet echt fietsvriendelijk is. We buigen ons nog een avond over de kaart en gooien het hele plan om.
We vliegen naar Napels, nemen daar de fietsen in ontvangst en gaan met de trein naar Orvieto om vandaaruit naar Rome te fietsen. Daarna weer met de trein van Rome naar Napels. Wel wat gereis, maar een treintochtje is ook altijd leuk.
Eenmaal op het perron in Rome blijkt er wel een trein naar Orvieto te gaan, maar er kunnen geen fietsen mee. Hals over kop moeten we iets nieuws bedenken. We kiezen voor het dorp Orte waar we de eerste overnachting hebben geboekt. Er zit niks anders op dan in plaats van A naar B, een rondje te fietsen de eerste dag.

Zondag 19 september, Orte 52 kilometer (928 hm).
Als we halverwege de ochtend in het dorp aankomen is het 28 graden en de zon schijnt. De weg voor ons licht glooiend. Wat wil een mens nog meer.
Amélia met zijn zeer oude stadsmuren (4e eeuw v.C.) lijkt een goede plek om te lunchen. Volgens sommigen is dit de oudste stad van Umbrië. Na de sandwich en een alcoholvrij biertje kunnen we er weer even tegen. De asfaltwegen veranderen gaandeweg in gravelwegen en er moet behoorlijk worden geklommen. Soms is het zo steil dat er gewandeld moet worden.
Het appartement voor deze dag is uitzonderlijk mooi gelegen. Op een heuvel met uitzicht op de stad. De klim ernaartoe vergt wel de nodige zweetdruppels en het plan om in Orte te dineren laten we voor wat het is. We gaan voor de dichtstbijzijnde pizzeria  in het dal. Ondanks dat het er wat armoedig uitziet en de naam Eureka ons doet twijfelen smaakt de pizza heerlijk. De rit terug baart mij onder het eten wel enige zorgen. Het wordt al snel donker en de klim gaat over een slechte gravelweg. Dus, ‘nee, we doen niet nog meer wijn’,. Gelukkig komen we weer heelhuids aan bij het appartement. De mtb’s zijn uitgerust met prima verlichting. Die nacht slaap ik als Doornroosje.

Maandag 20 september, Orte – Calcata 54 kilometer (763 hm)
Meestal zit het venijn in de staart. Vandaag aan de start. De klim naar Orte hakt er in. Ik vraag me af of de mensen die de Reitsma route fietsen (Reitsma route naar Rome) zo veel betere fietsers zijn dan mij. Ik moet weer van de fiets (thuis zie ik trouwens dat die route om Orte heen loopt). In tegensteling tot gisteren fietsen we vandaag over wegen met veel autoverkeer.
De overnachting is in een schattig ‘poppenhuisje’ in Calcata. Dit is een pittoresk middeleeuws dorpje gelegen op een rots. Er wonen tegenwoordig haast alleen maar kunstenaars. Het vinden van een eetgelegenheid is nog wel een dingetje. Op maandag is bijna elk restaurant gesloten. Bij de enige pizzeria die open is treffen we 2 fietsers uit Schijndel. Zij zijn onderweg van Rome naar Bazel.

Dinsdag 21 september, Calcata – Rome, 58 kilometer (570 hm)
Na Calcata is er alleen maar natuur. Geen dorp te bekennen. Dus moet het ontbijt nog even wachten. In Forre di Corchiano aangekomen zien we een koffiebar, knijpen in de remmen en laten ons het koffiebroodje en kopje cappuccino goed smaken. Als de mobiel van een gast een tafeltje verder rondgaat en wij ook mogen kijken blijkt dat de man een uur geleden opa is geworden. Een prachtige foto van een pasgeboren jongetje. De naam is pake nog niet bekend.
De laatste 12 km naar Rome gaan over een vrij liggend fietspad langs de Tiber. Prachtige uitzichten. Het fietsen in Rome zelf is prima te doen en met Klaas-Jan die deze week als gids fungeert, staan we op de afgesproken tijd bij ons appartement.

Woensdag 22 september Rome
We beginnen met een heerlijk ontbijtje. Cheesecake (gemaakt door de gastvrouw zelf), koffie en orange jus. Daarna gaan we met de metro naar het centrum om vervolgens met de benenwagen o.a. het Colosseum, Forum Romano, Trevifontein, Piazza Navona, Monumento a Vittorio Emanuele II, Vaticaanstad en de Spaanse trappen te bezichtigen. Aan het eind van de dag ook nog een tour met de hop on/hop off bus gemaakt. En als diner alweer een pizza😊

Donderdag 23 september Via Appia & Catacombes 28 km (192 hm)
Vanuit ons appartement fietsen we zo het Parco Appia Antica in. De Via Appia Antica, zoals de oude Romeinse weg nu genoemd wordt, loopt dwars door dit park. Het is een archeologisch park en wordt wel het ‘langste museum van de wereld’ genoemd. Het is een van de oudste toegangswegen van Rome uit de Romeinse tijd. De weg met enorme kasseien omringd door vele cipressen was destijds bedoeld om handel te drijven en de militaire troepen sneller te verplaatsen. De weg lag net buiten de stadsmuren, waardoor langs de weg vele catacomben en grafmonumenten stonden. 21 kilometer lang kijken we onze ogen uit. In Rome is het gedaan met de rust. De scooters vliegen ons luid toeterend aan alle kanten voorbij als we naar station Termini fietsen om op de trein te stappen naar Napels. De stad van de maffia.

Vrijdag 24 september Pompeï.
Het appartement in Napels ligt in een drukke (volks)wijk. We moeten door drie hekken met sloten die een bank kunnen beveiligen voor we bij onze kamer komen. Die ligt op de tweede verdieping. En de fiets moet mee, want die staat beneden niet veilig. Natuurlijk is er geen lift.
We hebben gevraagd of het ontbijt om kwart voor negen geserveerd kan worden, maar er blijkt ‘s ochtends een probleempje te zijn. Wat precies weten we niet, maar we besluiten half tien om dan maar zonder ontbijt op weg te gaan. Als we 6 trappen zijn afgelopen komt de señora aan met een dienbord vol eten en drinken. Dus weer terug om de koffie , jus de orange en croissant te nuttigen en zitten we even later toch nog volgens planning in de metro.
Pompeï werd in 79 bedekt door as als gevolg van de uitbarsting van de Vesuvius. Het is daardoor een van de best bewaarde Romeinse steden geworden.  Er worden sinds de 18e eeuw opgravingen verricht. Sindsdien zijn grote delen van de stad blootgelegd en geeft de plaats een goed geconserveerd beeld van het Romeinse dagelijks leven. De stad trekt jaarlijks zo’n 2,5 miljoen bezoekers.
Weer terug in Napels bekijken we een gedeelte van het historische centrum. Een aaneenschakeling van oude gebouwen, mooie kerken en barokke stadspaleizen en maken ook hier een ritje met de hop on/ hop off bus.

Zaterdag 25 september Napels.
De mtb’s worden voor de laatste keer bepakt, de band van Klaas-Jan zijn fiets wordt geplakt (toch nog een lekke band ) en we fietsen zo goed en kwaad als het gaat door het centrum richting de kust. Hier doen we op een terrasje nog een koffie en gaan dan op weg naar het vliegveld. Fietsen in Napels is wat anders dan fietsen in Nederland, maar als je je ruimte claimt en je ogen en oren goed openhoudt is het te doen. Zo belanden we zonder kleerscheuren op het vliegveld, waar we buiten in de zon nog kunnen lunchen. Het inleveren van de fietsen gaat vlot.
Het inchecken duurt iets langer, maar na dik twee uur staan we weer op Nederlandse bodem en na nog twee uur zijn we weer in Ljouwert.
Wat een topweek, veel gezien en gedaan. En de hele week stralend weer!