Hier en nu

24 augustus 2016
Niet rennen.
Auw. Letterlijk en figuurlijk.
Alle behandelingen bij de fysio ten spijt, de blessure geeft zich niet zomaar gewonnen.
En dus moet ik iets anders bedenken als uitlaatklep.IMG_1858
De maandagavond bestempel ik als zwemavond. De eerste keren dat ik in het water lig, kijk ik de minuten van de klok. Maar naarmate de weken vorderen krijg ik er zowaar plezier in.
Toch is binnen bewegen niet echt mijn ding. Ik wil naar buiten. Met een scheef oog keek ik naar de kano van klaas-Jan die al iets van twee jaar bij ons in het hok hangt.
Vorige week had ik drie dagen vrij en leek het uitzonderlijk mooi weer te worden. Ik ga woensdag met de kano een rondje om, deelde ik Wiebren tussen neus en lippen door, mee. Hij was er niet echt blij mee. Hoe moest ik die kano bij en in het water krijgen en wist ik wel hoe ik in moest stappen. Ik wuifde alles van tafel. Ik had vaak genoeg gezien hoe het moest. En ja, de telefoon nam ik wél mee. Ik zou heus niet omgaan.IMG_1859
De eerste meters voelden wel wat onzeker. Maar daarna ging het steeds beter. Vol bravoure sloeg ik na een tijdje de sloot in waarvan ik dacht dat het de Miedumersloot was. Maar een balk dwars over het water en veel prikkeldraad lieten weten dat ik daar echt niet door mocht. Dus dezelfde route terug dan maar. Toeval of niet, maar toen ik uit de boot moest komen was daar zomaar de helpende hand van Johan. Ach, alles loopt toch altijd anders dan je denkt, verhaalde ik ’s avonds tegen Wiebren.
Vandaag alweer een vrije dag en herkansing.
Nadat ik mezelf, de broodjes, de koffie en het fototoestel (een oudje, dat wel)  in de boot heb geïnstalleerd, kan het avontuur beginnen. De Bonkevaart en het eerste deel van de Murk is bekend terrein.  Ik weet nu dat ik nog een stuk verder moet dan waar ik vorige week afsloeg. Achteraf bleek dat een andere sloot te zijn. Nu gaat het wel goed en daar vind ik ook (eindelijke) een plekje waar ik even aan de wal kan gaan en een koffiestop inlas. Ik ondervind ook dat in- en uitstappen nog wel een dingetje is. Na een kwartiertje vaar ik weer verder.IMG_1858
Het is genieten met volle teugen. Was het in het eerste gedeelte nog wat lawaaierig van andere boten en auto’s op de weg, hier ben ik helemaal in mijn uppie. Ik maak zo goed en kwaad als het gaat een paar foto’s en peddel rustig verder. De sloot komt uit op de Dokkumer Ee en daar is het erg druk met pleziervaart. Ik wacht tot ik veilig kan oversteken en probeer redelijk dicht bij de kant te blijven varen.
IMG_2778Na twee uur ben ik weer terug bij de opstapplek. Het uitstappen vraagt een paar minuten maar ik kom zonder kleerscheuren op de kant, sleep de kano op het karretje en loop op mijn dooie akkertje weer naar huis.
Met een heerlijk fijn gevoel.
Nooit gedacht dat ik dit zo leuk zou vinden.

One thought on “Hier en nu”

  1. Geweldig hé? Vanaf het water is alles anders. Vaak kom je op plekken waar je nooit kunt komen. Straks kayak achter de fiets en elders varen. Heerlijk. Maar wat is er nou met lopen? Gaat dat nog niet goed?

Reacties zijn gesloten.