Doorreizen in Toscane

19 juni 2019
Wat als je al jaren droomt van een fietsvakantie, maar het elke keer afdoet met een, ‘kan nog wel een keer’. Omstandigheden maakten dat we besloten er vaart achter te zetten. We zijn dan Klaas-Jan en ik. Wiebren denkt er niet aan om mee te gaan. ‘Waarom zou je naar de top van een heuvel of berg fietsen. Ik zie het nut daar absoluut niet van in’.  En dat willen we, fietsen in de heuvels.

Dag 1.
Leeuwarden – Pisa
Het plan om met de trein naar Schiphol te reizen valt in duigen als ik zie hoe groot de fietsdoos is die ik van Richard (de plaatselijke fietsenmaker) krijg. Dus rijden we met beide fietsen op het rek achter op de auto naar Amsterdam, pikken Klaas-Jan op en dan naar het vliegveld.
De fietsen pakken we goed in en het inleveren daarna gaat vlot. Het uitpakken in Pisa duurt wat langer. Als de bagage aan de dragers van de fiets van Klaas-Jan hangt, fietsen we de stad in (het vliegveld van Pisa ligt midden in de stad) en arriveren een kwartier later bij het appartement. Gelukkig 24 uurs service. Hoog tijd om onder zeil te gaan.

Dag 2.
Pisa – Ceppato, 51 km, 441 hm.
Na een rondje door de stad begint onze reis bij het fameuze torentje. De dag start miezerig en zal  later overgaan in lichte regen. We fietsen op vrij vlakke wegen. Lekker rustig beginnen om een beetje in het ritme te komen, want het oefenen van te voren is er bij ingeschoten.
De eerste stop is bij de Mac voor een wrap en koffie. Nu al geniet ik met volle teugen van het onderweg zijn met de fiets.
Het laatste stukje is pittig klimmen en weer even wennen. Ik probeer Klaas-Jan bij te houden, wat onbegonnen werk is. Dan zoeken waar onze slaapplek voor vannacht is want het is niet zoals het boekingsformulier vermeldt nummer 6 maar nummer 5. De sleutel ligt onder de bloempot vermeld  de stem aan de telefoon vervolgens.
Als we half zeven op weg gaan voor een warme hap blijkt dat Italianen iets later op de avond dineren. Na een uurtje wachten, onder het genot van een glas wijn, smaakt de spaghetti en tagliatelle dan nog lekkerder.

Dag 3
Ceppato – Volterra. 50 km, 832 hm
Vanochtend eerst afdalen naar het dichtstbijzijnde dorp voor koffie, een croissant en een broodje ham. Daar moeten we wel weer enkele uren op kunnen fietsen. Rond lunchtijd valt ons op dat alles langs de weg Andrea Borcelli ademt. Als blijkt dat we even later door zijn geboortedorp heen fietsen nuttigen we daar de lunch. Prachtige foto’s zien we hangen van deze beroemde artiest.
Het is deze dag zwaar bewolkt, maar wel droog. Voor de klim die aan het einde van de dag volgt is het fijn dat het niet te warm is. Weer een stevige klauterpartij die we op eigen tempo voltooien.
S ‘avonds een gezellige pizzeria gevonden en met andere ‘wereldreizigers’ fijne gesprekken gevoerd.
Volterra is een prachtig stadje, heeft één van de gaafste middeleeuwse pleinen en is misschien wel het oudste stadje van Toscane.

Dag 4
Volterra – San Gimignano. 35 km, 631 hm
We moeten haast maken bij het zoeken naar een ontbijtgelegenheid want het regent pijpenstelen. Maar het geluk is aan onze kant. Als we de tosti achter de kiezen hebben schijnt de zon. De eerste 5 km is afdalen. Regenjack (tegen de kou) aan en gaan met die banaan. Met een duizelingwekkende snelheid vliegen we naar beneden.
Vandaag alweer een prachtige route met de nodige heuvels. En bijna alles over onverharde paden.
In San Gimignano (de stad van 72 torens, waar er nog 14 van over zijn) is de lasagne en tagliatelle na zo’n dag in no-time naar binnen gewerkt.

Dag 5
San Gimignano – Siena. 53 km, 640 hm
Als we ons geriefelijke appartement uitstappen schijnt de zon, maar na een half uur en 6 km afdalen zien we het aankomen. Dikke regen. We schuilen bij een soort van transformatorhuisje onder de brede dakgoot. Na een half uur zijn we toch nat en koud. De kaart komt erbij en we besluiten naar Poggibonsi te fietsen, wat ongeveer 10 km verderop ligt en daar de trein te nemen. Als we het stadje binnenrijden klaart het iets op en na een bezoek aan de Lidl voor droge sokken stappen we toch weer op de fiets. Het volgende treinstation ligt op 8 km afstand. Om een lang verhaal kort te maken, we fietsen gewoon door naar Siena, waar het heerlijk weer is.
Op het beroemde plein maken we een praatje met 2 andere fietsers en proberen de spullen die nat geregend zijn, alvast te laten drogen. Wat erin resulteert dat we door de politie worden weggejaagd.
Op advies van de eigenares van de B&B eten we bij een restaurant aan de rand van het centrum. De pizza en spaghetti waren een goede keus, de wijn was prima en alles tegen een schappelijke prijs.

Dag 6
Siena – San Quirico d’Orcia 61 km, 1009 hm.
Vanochtend nog even door de stad crossen en dan zal het heve.
De Koninginnerit.
We moeten al snel vaststellen dat de bedachte route niet door kan gaan. Door de vele regen van de afgelopen periode is het onverharde parcours te zwaar vinden we. We kiezen een andere route en navigeren verder op de kaart. Dat gaat prima totdat het fietspad verandert in een breed water. Teruggaan is geen optie, dus de schoenen uit en er doorheen.
Deze dag zien we Toscane zoals het in de reisgidsen staat. Groen, heuvelachtig en lange Cipressenlanen. We gebruiken de lunch in St. Giovanni, waar de eigenaar ons vol trots zijn kelder met zelfgerookte worsten en gebottelde wijnen laat zien.
Als we de straat binnenrijden waar ons onderkomen voor vannacht moet zijn, staan de eigenaren ons al op te wachten om ons wegwijs te maken. Ook voor vandaag hebben we weer een prachtig appartement.

Dag 7
San Qurico d’Orcia – Chiusi. 52 km, 870 hm
Vandaag zou het een eitje worden. En dat was fijn want we moeten drie uur in Chiusi zijn om daar op de trein te stappen naar Florence.
Niet dus. De eerste kilometers zijn onverhard. Steile klimmen en ik moet regelmatig wandelen. Zelfs met een mountainbikeverzet lukt het me niet om te fietsen. De zon schijnt ook nog eens fel. Dat alles maakt dat ik de bokkenpruik opzet en denk dat we de trein nooit zullen halen. Dus mopperen. Hierdoor laten we Montepulciano links liggen, wat achteraf jammer is.
Als de ‘ellende’ voorbij is en we gaan afdalen en de heuvels achter ons laten is het leed snel vergeten. Achter elkaar racen we over de weg. We hebben zelfs nog tijd voor een koffie- en lunchstop (aan een meertje) en arriveren even na twee uur in het slaperige stadje (wat overigens wel een prachtig archeologisch museum heeft). Het kaartje voor de fiets is snel gekocht (kon niet online) en even later zitten we tevreden met een ijsje in de trein.
Na twee uur rijden we het centrum van Florence binnen. We hebben de avond en een klein gedeelte van de volgende ochtend om de hoogtepunten van de stad te bekijken.
Dan gaan we met de trein terug naar Pisa waar we de fietsen vertrekklaar maken. Na een voorspoedige vlucht kunnen we terugkijken op een hele fijne en sportieve vakantie.

 

One thought on “Doorreizen in Toscane”

  1. Leuk dat je het toch nog even op je blog gezet hebt. Was toch een mooie ervaring van een leuke reis. Maar eigenlijk zijn die reizen altijd te kort Het begint bij mij ook meteen weer te kriebelen

Reacties zijn gesloten.