Een kat een kat noemen

2 augustus 2017
Nadat de schnitzel met patat is verorberd lees ik het berichtje op FB; Gevonden; zwarte kat met halsbandje op de hoek Havanklaan/Carlierstraat. Overleden. Onze kat vrees ik. We zitten op een afstand van 600 km van Leeuwarden en zijn halverwege de vakantie.poes
Twee uur later is het zeker. Buurman Frank is (op de motor) naar de Dierenambulance gereden en heeft geconstateerd dat het de onze is. Hij heeft hem meegenomen en bij ons in de gang gelegd. We zijn er die avond snel over uit. De volgende ochtend zullen we huiswaarts gaan om Poesie in onze tuin te begraven.
De weken daarna was het stil in huis en keken we regelmatig op de site van het dierenasiel . Tot we een paar maanden later op een vrijdagnamiddag ‘gewoon’ even gingen kijken en terug kwamen met twee kittens. Wat helemaal de bedoeling niet was. Ik wou het liefst een wat oudere kat waar we niet te veel drukte van hebben. Maar er was geen kat op leeftijd die ons aansprak, in tegenstelling tot de kleintjes.
De verzorgster weet ons te overtuigen dat we, omdat we de hele dag van huis zijn, beter twee kunnen nemen. ‘Ze houden elkaar wel bezig’. En dus gaan we met twee kleine hummeltjes en een zak voer op weg naar huis met een tussenstop bij de dierenspeciaalzaak voor twee kattenbakken en speelgoed.
Ze moeten even wennen, maar al snel racen ze door de kamer, maken een pitstop op de kattenbak, hangen boven in de gordijnen, manoeuvreren IMG_4821 behendig om de attributen  in  de vensterbank heen en duikelen met enige regelmaat over elkaar. Er is wel één klein puntje van aandacht. Ze mogen tot eind dit jaar niet naar buiten omdat ze eerst gesteriliseerd moeten worden. Om ze dag en nacht in de woonkamer te laten bivakkeren lijkt niet een goed idee, ondermeer omdat het wel fijn is dat er zo nu en dan een deur open staat. Er dus wordt boven een slaapkamer ingericht.
Er moeten ook nog namen worden bedacht. Bij de vorige kat is het altijd bij Poesie gebleven maar om ze nu Poes 1 en 2 te gaan noemen…
Na een paar dagen zijn we eruit. De ‘lytse swatte’ wordt Puk en ‘de grutte’ die een waar fotomodel is, gaat vanaf nu door het leven als Doutzen.IMG_4816
Puk moet na een week naar de dierenarts voor haar 2e inenting, maar ze zijn inmiddels zo aan elkaar gehecht dat ik Doutzen ook in het reismandje duw. De dierenarts tilt Puk op, houdt haar op ooghoogte en begint met ‘Kleine Puk, dag lieve schat’. En ach, dit zegt alles over een dierenliefhebber. Prachtig vind ik zo’n openingszin.
Na het prikje en het checken of ze allebeide gezond zijn, gaan we weer (wel achtenveertig euro lichter) met het duo naar huis.
Nu, een dikke week later, is het hele huis verkend, hebben ze een joekel van een krabpaal cadeau gekregen (die erg in trek is) en zijn ze al flink gegroeid.
Wat heerlijk deze twee druktemakers in huis.